Και αυτή είναι η αλήθεια, χάρη σε αυτούς τους ανθρώπους έφτασα μέχρι εδώ με την δική τους συμπαράσταση και φυσικά με την συμπαράσταση των δικών μου ανθρώπων και ειδικά τους γονείς μου, που ήταν πάντα δίπλα μου...δεν θα ξεχάσω την ημέρα που έγραφα ένα διαγώνισμα και δεν είχα γράψει καλά , και κράτησα την κουβέντα που μου είπε ο πατέρας μου ''δεν πειράζει κορίτσι μου μην απογοητεύεσαι , θα τα καταφέρεις '' ,επίσης δεν θα ξεχάσω την υπομονή των καθηγητών μου τις ημέρες που απογοητευόμουν που κουραζόμουν ψυχολογικά και αυτή ήταν εκεί δίπλα μου, και φυσικά των διευθυντή μας Φίλιππο παπανικολάου μέχρι και το τελευταίο μάθημα στις πανελλαδικές ήταν δίπλα μου..ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους..τελευταίος χρόνος εδώ στην Κω αλλά όπως λέω πάντα χάνεται μόνο αυτός που το θέλει
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου