Και τέλος, επειδή έχουμε πήξει στα κηρύγματα περί δικαιωμάτων (στην υπεράσπιση των οποίων εμείς οι νομικοί είμαστε δι’ όρκου ταμένοι …), κηρύγματα που ως επί το πλείστον – στην περίπτωση του κορωνοϊού – προέρχονται (διαπιστωμένα, ο καθένας έχει μια ιστορία σε αυτόν τον τόπο … γνωστή και καταγεγραμμένη) από οπαδούς λογής τυραννιών, να ξεκαθαρίσουμε το εξής:
Δεν γνωρίζει η έννομη τάξη κάποιο δικαίωμα να διακινδυνεύω έννομα αγαθά και έννομα δικαιώματα (ζωή, υγεία, σωματική ακεραιότητα, περιουσία) άλλων κατ’ αρέσκεια, επειδή έτσι δήθεν “αυτοπραγματώνομαι”, “διαθέτω το σώμα μου” και άλλα ηχηρά παρόμοια! Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος απαγορεύεται, οι δε αναλογικοί περιορισμοί των συνταγματικών δικαιωμάτων επιτρέπονται (άρθρα 25 παρ. 3 και 1 του Συντάγματος).
Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι έχει δικαίωμα π.χ. να τρέχει με 180 χλμ/ώρα στη λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας, ή να κάψει το παλαιό, άχρηστο αυτοκίνητό του (“δικό του δεν είναι άλλωστε;” …) … Ας το δοκιμάσει, να βγάλει κανένα φράγκο και κανένας δικηγόρος (το αυτόφωρο ειδικά χρεώνεται ακριβά …) …
Θυμίζω ότι ακόμη και η άμβλωση (το τυπικό παράδειγμα διάθεσης του σώματος) γνωρίζει σοβαρούς περιορισμούς, και ΔΕΝ είναι άδικη πράξη ΜΟΝΟ στις 12 πρώτες εβδομάδες της κύησης (άρθρο 304 Ποινικού Κώδικα). Και αυτό κατά στάθμιση και πρακτική εναρμόνιση δικαιωμάτων πλειόνων προσώπων, διότι κατά τα πορίσματα της ιατρικής επιστήμης μετά το χρόνο αυτό το έμβρυο έχει συναισθήματα και – πεπερασμένη, αλλά υπαρκτή – συνείδηση της ύπαρξής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου