Πέρασαν τριάντα δύο (32) περίπου χρόνια από το έτος της αποστασίας του 1965, αφότου διέκοψα τις σχέσεις μου με τον βουλευτή Σταμάτη Μανούση, με τον οποίο με συνέδεσε στενή φιλία από το 1947, εκτιμώντας όλως ιδιαιτέρως τον ψυχικό του κόσμο και την αμέτρητη αγάπη του για τη γενέτειρα Κω.
Οσάκις τον ερώτησα στις αρχές του 1950 εάν σκοπεύει να πολιτευθεί, μου απαντούσε ότι άλλος έχει την προτεραιότητα, υποστηρίζοντας την υποψηφιότητα του παλαίμαχου αγωνιστή γιατρού Γιάννη Ζερβάνου και ότι δεν πρόκειται να διασπάσει τον δημοκρατικό αγώνα.
Η Κλινική Μανούση βρισκότανε στην Νεοφύτου Βάμβα 9, απέναντι στην κατοικία του αείμνηστου Σοφοκλή Βενιζέλου, που είχε ιδιαίτερό του γραμματέα τον Παύλο Βαρδινογιάννη. Ο Μανούσης είχε σχέσεις και με τον Βενιζέλο, αλλά και με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Διέμενε στο Ψυχικό στην επί της Γκύζη 58 κατοικία, ιδιοκτησίας της Σοφίας Μινέικο (μητέρας Ανδρέα Παπανδρέου) όπου και γνώρισα τον Γ. Παπανδρέου στη βάπτιση του δεύτερου γιου του Μανούση, Δημήτρη. Ήταν τόσο συνδεδεμένοι που στις 18 Σεπτεμβρίου 1965, επομένη της αποστασίας, επισκεφθείς στο Καστρί τον Γεώργιο Παπανδρέου μου υπέβαλε το εξής ερώτημα: «Τί συνέβη κύριε Κουγιουμζή με τον κύριο Μανούση με τον οποίον τόσον υποληπτόμην;».
Σκοπός βέβαια του Μανούση ήταν να επανδρώσει το Νοσοκομείο της Κω με γιατρούς και ιδίως με χειρουργό, όπως και το έκανε αργότερα, πράγμα στο οποίο πάντα συμπλέαμε τόσο ο Μανώλης Χατζηπέτρου, ως πρόεδρος του Νοσοκομείου, όσο και εγώ ως Γενικός Γραμματέας ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΟΥ. Σκοπός μου όμως σήμερα δεν είναι να ασχοληθώ με τον πολιτικό Μανούση, για τον οποίο θα μιλήσει ο ιστορικός του μέλλοντος, αλλά για τον άνθρωπο Μανούση.
Πολλοί Κώοι των Αθηνών, όπως ο εκλεκτός γιατρός Γιάννης Χατζηνικολάου, αγάπησαν την πατρίδα τους την Κω και υπήρξαν χρήσιμοι στους συμπατριώτες τους αφικνουμένους στην Αθήνα, αλλά ο Μανούσης απετέλεσε φαινόμενο. Αγάπησε τη γενέτειρά του, αγάπησε τους ανθρώπους της, λαχταρούσε νέα της και ενδιαφερότανε για τα προβλήματά της.
Η επί της Νεοφύτου Βάμβα Κλινική του ήταν το καθημερινό απογευματινό εντευκτήριο των Κώων τόσο της Αθήνας όσο και των αφικνουμένων από Κω της οποίας νέα και πρόοδο λαχταρούσε. Ο Μανούσης υπήρξε ένας Κώος με πλούσια σοσιαλιστικά χαρίσματα, τα οποία ποικιλοτρόπως εξεδήλωνε υπέρ των συμπατριωτών του. Η κλινική του κατέστη άσυλο σε όσους του ζητούσαν βοήθεια. Αγαλιούσε να βοηθά τους συμπατριώτες του και όλους όσοι τον εγνώριζαν, έτσι απέσπασε και την εκτίμηση, αλλά και τη μεγάλη αγάπη του λαού της Κω.
Δεν πρόκειται να επεκταθώ περισσότερο με τον άνθρωπο Μανούση. Θα αναφέρω ένα και μόνο περιστατικό ανάμεσα στα πολλά.
Γύρω στο έτος 1950, ότε δεν επολιτεύετο, πήγε ένας Κώος Οθωμανός αγρότης για εγχείρηση καταρράκτη. Όταν έγινε καλά ο Μανούσης τον ερώτησε πώς ήλθε στην Αθήνα και κείνος του απάντησε: «Εγώ ντόκτορ εφέντη πούλησα αγελάδα μου, έκανα ναύλα όλα τα λεφτά δικά σου». Τότε ο Μανούσης του συμπλήρωσε το αντίτιμο της αγελάδας, του ’κανε τα ναύλα λέγοντας: «Να πας να πάρης πίσω την αγελάδα», και ο φτωχός γεωργός έκλαιγε.
Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα της ανθρωπιάς Μανούση, γνωστά άλλωστε σε όσους τον γνώρισαν. Για μένα βέβαια, που είχα πολύ στενό δεσμό μαζί του και του διεξήγαγα τέσσερις εκλογικούς αγώνες, ήτο κρίμα που απεστάτησε, αλλά δεν παύει να είναι γνωστός ως άνθρωπος σε όλους μας που τον γνωρίσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου