Ο Αχλαδόκαμπος είναι ένα τυπικό χωριό της Αργολίδας κοντά στα σύνορα με την Αρκαδία. Την περίοδο της Κατοχής η στάση των κατοίκων του Αχλαδόκαμπου δεν αποτελούσε εξαίρεση στον γενικότερο κανόνα της Πελοποννησίων. Ήταν και αυτοί από επιφυλακτικοί εώς αρνητικοί απέναντι στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ που το ήλέγχε. Πρέπει να τονιστεί ότι ο Αχλαδόκαμπος είχε στρατηγική σημασία διότι από εκεί διέρχονταν τότε ο βασικός οδικός άξονας της κεντρικής και νότιας Πελοποννήσου καθώς και η σιδηροδρομική γραμμή.
Οι προσπάθειες των κομμουνιστών κατά την περίοδο 1943-44 να ελέγξουν τον Αχλαδόκαμπο απέτυχαν. Έτσι αποφάσισαν να μετέλθουν άλλων μέσων. Στις 17 Μαϊου του 1944 στήνουν ενέδρα έξω απ΄τον Αχλαδόκαμπο, στην περιοχή Νταούλι, και χτυπούν αυτοκίνητα που μετέφεραν μηχανικούς του γερμανικού στρατού.
Μόλις το μαθαίνουν οι Γερμανοί καταφτάνουν στον Αχλαδόκαμπο και τον περικυκλώνουν. Απειλούσαν να κάψουν το χωριό και να προβούν σε εκτεταμμένα αντίποινα, αλλά τελικά πείστηκαν ότι οι Αχλαδοκαμπίτες δεν είχαν καμμία σχέση με το συμβάν. Δεν έμειναν όμως άπρακτοι. Πήραν 50 Έλληνες που τους είχαν κρατούμενους στην Τρίπολη και τους κρέμασαν στον σιδηροδρομικό σταθμό Ανδρίτσης. Οι Αχλαδοκαμπίτες θορυβημένοι απ΄το γεγονός, τρομοκρατημένοι απ΄το πάντα πιθανό ενδεχόμενο γερμανικών αντιποίνων στο άμεσο μέλλον και με δεδομένη την εχθρότητα του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Οι πρόκριτοι του χωριού σε σύσκεψή τους αποφάσισαν να στείλουν επιτροπή στην Τρίπολη και να ζητήσουν οπλισμό απ΄το εκεί Τάγμα Ασφαλείας. Έτσι εξοπλίστηκαν 148 νέοι του Αχλαδόκαμπου και αποτέλεσαν τον τοπικό Λόχο Ασφαλείας. Επικεφαλής του Λόχου Ασφαλείας Αχλαδόκαμπου ήταν ο λοχαγός Μπούκας.
Οι προσπάθειες των κομμουνιστών κατά την περίοδο 1943-44 να ελέγξουν τον Αχλαδόκαμπο απέτυχαν. Έτσι αποφάσισαν να μετέλθουν άλλων μέσων. Στις 17 Μαϊου του 1944 στήνουν ενέδρα έξω απ΄τον Αχλαδόκαμπο, στην περιοχή Νταούλι, και χτυπούν αυτοκίνητα που μετέφεραν μηχανικούς του γερμανικού στρατού.
Μόλις το μαθαίνουν οι Γερμανοί καταφτάνουν στον Αχλαδόκαμπο και τον περικυκλώνουν. Απειλούσαν να κάψουν το χωριό και να προβούν σε εκτεταμμένα αντίποινα, αλλά τελικά πείστηκαν ότι οι Αχλαδοκαμπίτες δεν είχαν καμμία σχέση με το συμβάν. Δεν έμειναν όμως άπρακτοι. Πήραν 50 Έλληνες που τους είχαν κρατούμενους στην Τρίπολη και τους κρέμασαν στον σιδηροδρομικό σταθμό Ανδρίτσης. Οι Αχλαδοκαμπίτες θορυβημένοι απ΄το γεγονός, τρομοκρατημένοι απ΄το πάντα πιθανό ενδεχόμενο γερμανικών αντιποίνων στο άμεσο μέλλον και με δεδομένη την εχθρότητα του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Οι πρόκριτοι του χωριού σε σύσκεψή τους αποφάσισαν να στείλουν επιτροπή στην Τρίπολη και να ζητήσουν οπλισμό απ΄το εκεί Τάγμα Ασφαλείας. Έτσι εξοπλίστηκαν 148 νέοι του Αχλαδόκαμπου και αποτέλεσαν τον τοπικό Λόχο Ασφαλείας. Επικεφαλής του Λόχου Ασφαλείας Αχλαδόκαμπου ήταν ο λοχαγός Μπούκας.
Ως το τέλος της Κατοχής, ο ΕΛΑΣ δεν χτύπησε το χωριό. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών (οι οποίοι φυσικά έφυγαν χωρίς να ενοχληθούν στο ελάχιστο απ΄τους "υπερ-αντιστασιακούς" ελασίτες) όμως και συγκεκριμένα στις 18/09/1944 το 6ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ περικύκλωσε και επιτέθηκε στον Αχλαδόκαμπο.
Οι αμυνόμενοι, αν και πολύ λιγότεροι, αντιστάθηκαν γενναία και η μάχη κράτησε 5 ώρες. Οι ελασίτες είχαν σοβαρές απώλειες. Τελικά, εκμεταλλευόμενοι την αριθμητική τους υπεροχή κατάφεραν να διασπάσουν την άμυνα στο βόρειο τμήμα του χωριού. Οι αμυνόμενοι παραδόθηκαν.
Οι απώλειες του ΕΛΑΣ ήταν μεγάλες. Ο στρατιωτικός διοικητής του 6ου συντάγματος Μανώλης Βαζαίος έγραφε για 20 νεκρούς και τραυματίες από μία μόνο έφοδο, και άλλους 20 νεκρούς και 10 τραυματίες, εκ των οποίων οι 5 υπέκυψαν αργότερα στα τραύματά τους, ως το τέλος της μάχης.
Αν δεχτούμε δηλαδή τους ισχυρισμούς του μιλάμε για συνολικές απώλειες (νεκροί και τραυματίες) 50 αντρών εκ μέρους του 6ου συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Οι αμυνόμενοι, αν και πολύ λιγότεροι, αντιστάθηκαν γενναία και η μάχη κράτησε 5 ώρες. Οι ελασίτες είχαν σοβαρές απώλειες. Τελικά, εκμεταλλευόμενοι την αριθμητική τους υπεροχή κατάφεραν να διασπάσουν την άμυνα στο βόρειο τμήμα του χωριού. Οι αμυνόμενοι παραδόθηκαν.
Οι απώλειες του ΕΛΑΣ ήταν μεγάλες. Ο στρατιωτικός διοικητής του 6ου συντάγματος Μανώλης Βαζαίος έγραφε για 20 νεκρούς και τραυματίες από μία μόνο έφοδο, και άλλους 20 νεκρούς και 10 τραυματίες, εκ των οποίων οι 5 υπέκυψαν αργότερα στα τραύματά τους, ως το τέλος της μάχης.
Αν δεχτούμε δηλαδή τους ισχυρισμούς του μιλάμε για συνολικές απώλειες (νεκροί και τραυματίες) 50 αντρών εκ μέρους του 6ου συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Διαβάστε περισσότερα: http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/09/1944.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου