Πριν από 3 δεκαετίες μια επιστημονική ομάδα εστίασε στη διαδικασία χρήσης του RNA δηλαδή του "αγγελιοφόρου" του ανθρώπινου οργανισμού ώστε αυτός να αναπτύσσεται για να το πούμε απλά με βάση το DNA. Επειδή όμως το DNA (είτε λόγω γενετικών παραγόντων είτε λόγω κάποιας εξωγενούς παρέμβασης) μπορεί και να μη δώσει το σωστό μήνυμα, μια παρέμβαση στον αγγελιοφόρου του θα μπορούσε να φανεί σωτήρια.
Αυτό συμβαίνει τώρα και με τα mRNA εμβόλια , δηλαδή των Pfizer και Moderna. Δυο καινούργια εμβόλια τα οποία όμως βασίζονται σε μια παλιά σχετικά τεχνολογία.
Όπως μας αναφέρει ο κ. Αχιλλέας Γραβάνης Καθηγητής Φαρμακολογίας, στην Ιατρική Σχολή του Πανπιστημίου Κρήτης και Ερευνητής στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας & Βιοτεχνολογίας του ΙΤΕ, η ιστορία της χρησιμοποίησης της τεχνολογίας mRNA στον άνθρωπο έχει ξεκινήσει εδώ και 30 χρόνια. "Το πρόβλημα που υπήρξε για να εφαρμοστεί στην κλινική πρακτική ήταν ότι δυστυχώς – αλλά και ευτυχώς- το RNA αλλά και περισσότερο το mRNA είναι εξαιρετικά ασταθές μόριο και έχει χρόνο ζωής έξω από το σώμα ή και μέσα στο σώμα μόλις μερικά λεπτά. Έτσι η τεχνική στο να χρησιμοποιήσουμε ένα γενετικό μήνυμα το οποίο έχει μικρό χρόνο ζωής είτε για να θεραπεύσουμε είτε για να προλάβουμε κάποια νόσο δεν προχώρησε για το λόγο αυτό".
Η μεγάλη αλλαγή έγινε όταν πριν 2-3 χρόνια οι επιστήμονες κατάφεραν να αλλάξουν ένα δομικό στοιχείο του mRNA (νουκλεοσίδιο) το οποίο δημιούργησε συνθήκες μεγαλύτερης σταθερότητας. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα να διατηρείται για μεγαλύτερο διάστημα – όχι για πολύ μεγάλο- η ζωή και η σταθερότητα του mRNA.
Έτσι ξεπήδησαν προσπάθειες για ανάπτυξη θεραπευτικών mRNA εμβολίων που δεν εστίαζαν καταρχάς στα λοιμώδη νοσήματα, στα ιογενή, μικροβιακά νοσήματα, αλλά κατ’ εξοχήν στον καρκίνο και στα νευροεκφυλιστικά νοσήματα.
"Η διατήρηση μεγαλύτερου χρόνου του μορίου μέσα στο σώμα μας, θεωρείται ως «Μάνα εξ ουρανού» με το ξέσπασμα της πανδημίας πριν 1,5 χρόνο, όμως από πιο νωρίς είχαν ξεκινήσει έρευνες. Η Biontech η οποία δημιούργησε το mRNA εμβόλιο (το γνωστό εμβόλιο Pfizer) έχει αυτή τη στιγμή πολλές κλινικές μελέτες στον άνθρωπο για άλλα νοσήματα. Για παράδειγμα έχει σε κλινική μελέτη φάσης Ι-ΙΙ ένα εμβόλιο για την Πολλαπλή Σκλήρυνση, ενώ δοκιμάζει και εμβόλια κατά του καρκίνου του μαστού αλλά και άλλων νεοπλασμάτων" αναφέρει ο κ. Γραβάνης.
Συμπληρώνει δε ότι και η Moderna έχει κλινικά πρωτόκολλα για κακοήθειες, ενώ και πολλές άλλες μικρές εταιρείες βιοτεχνολογίας αναπτύσσουν σημαντικές έρευνες. "Κάτι βέβαια που θα πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι πρώτη τα mRNA εμβόλια τα συνέλαβε η Novartis, όμως θεώρησε ότι δεν θα είχαν τόσο μεγάλη χρησιμότητα στην κλινική ιατρική και σταμάτησε την ανάπτυξή τους. Μάλιστα από το συγκεκριμένο τμήμα της εταιρείας που ανέπτυξε την τεχνολογία αυτή, πολλοί επιστήμονες στελέχωσαν τις μετέπειτα μικρές εταιρείες βιοτεχνολογίας που τώρα πρωταγωνιστούν" μας λέει ο καθηγητής.
"Αυτό που θα πρέπει να σημειώσω είναι ότι δεν θέλουμε, δε χρειάζεται μεγάλος χρόνος διάρκειας του μηνύματος μέσα στο σώμα. Θέλουμε το μόριο να εισέρχεται στον οργανισμό να μεταδίδει το μήνυμα και μετά να εξαφανίζεται. Δηλαδή θέλουμε είτε τον παράγοντα προφύλαξης, δηλαδή ένα αντιγόνο όπως είναι η πρωτεΐνη ακίδα για τον κορονοϊό, είτε ένα μόριο το οποίο μπλοκάρει είτε μία νόσο, είτε ένα γονίδιο, είτε μια διαδικασία σηματοδότησης που σχετίζεται με ένα νόσημα και μετά να εξαφανίζεται. Και το σημειώνω αυτό για να πω ότι οι αγωνίες που έχουν πάρα πολλοί που δεν ξέρουν την τεχνολογία και φοβούνται ότι αυτό θα ενσωματωθεί στο DNA μας, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν"
Αυτό συμβαίνει τώρα και με τα mRNA εμβόλια , δηλαδή των Pfizer και Moderna. Δυο καινούργια εμβόλια τα οποία όμως βασίζονται σε μια παλιά σχετικά τεχνολογία.
Όπως μας αναφέρει ο κ. Αχιλλέας Γραβάνης Καθηγητής Φαρμακολογίας, στην Ιατρική Σχολή του Πανπιστημίου Κρήτης και Ερευνητής στο Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας & Βιοτεχνολογίας του ΙΤΕ, η ιστορία της χρησιμοποίησης της τεχνολογίας mRNA στον άνθρωπο έχει ξεκινήσει εδώ και 30 χρόνια. "Το πρόβλημα που υπήρξε για να εφαρμοστεί στην κλινική πρακτική ήταν ότι δυστυχώς – αλλά και ευτυχώς- το RNA αλλά και περισσότερο το mRNA είναι εξαιρετικά ασταθές μόριο και έχει χρόνο ζωής έξω από το σώμα ή και μέσα στο σώμα μόλις μερικά λεπτά. Έτσι η τεχνική στο να χρησιμοποιήσουμε ένα γενετικό μήνυμα το οποίο έχει μικρό χρόνο ζωής είτε για να θεραπεύσουμε είτε για να προλάβουμε κάποια νόσο δεν προχώρησε για το λόγο αυτό".
Η μεγάλη αλλαγή έγινε όταν πριν 2-3 χρόνια οι επιστήμονες κατάφεραν να αλλάξουν ένα δομικό στοιχείο του mRNA (νουκλεοσίδιο) το οποίο δημιούργησε συνθήκες μεγαλύτερης σταθερότητας. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα να διατηρείται για μεγαλύτερο διάστημα – όχι για πολύ μεγάλο- η ζωή και η σταθερότητα του mRNA.
Έτσι ξεπήδησαν προσπάθειες για ανάπτυξη θεραπευτικών mRNA εμβολίων που δεν εστίαζαν καταρχάς στα λοιμώδη νοσήματα, στα ιογενή, μικροβιακά νοσήματα, αλλά κατ’ εξοχήν στον καρκίνο και στα νευροεκφυλιστικά νοσήματα.
"Η διατήρηση μεγαλύτερου χρόνου του μορίου μέσα στο σώμα μας, θεωρείται ως «Μάνα εξ ουρανού» με το ξέσπασμα της πανδημίας πριν 1,5 χρόνο, όμως από πιο νωρίς είχαν ξεκινήσει έρευνες. Η Biontech η οποία δημιούργησε το mRNA εμβόλιο (το γνωστό εμβόλιο Pfizer) έχει αυτή τη στιγμή πολλές κλινικές μελέτες στον άνθρωπο για άλλα νοσήματα. Για παράδειγμα έχει σε κλινική μελέτη φάσης Ι-ΙΙ ένα εμβόλιο για την Πολλαπλή Σκλήρυνση, ενώ δοκιμάζει και εμβόλια κατά του καρκίνου του μαστού αλλά και άλλων νεοπλασμάτων" αναφέρει ο κ. Γραβάνης.
Συμπληρώνει δε ότι και η Moderna έχει κλινικά πρωτόκολλα για κακοήθειες, ενώ και πολλές άλλες μικρές εταιρείες βιοτεχνολογίας αναπτύσσουν σημαντικές έρευνες. "Κάτι βέβαια που θα πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι πρώτη τα mRNA εμβόλια τα συνέλαβε η Novartis, όμως θεώρησε ότι δεν θα είχαν τόσο μεγάλη χρησιμότητα στην κλινική ιατρική και σταμάτησε την ανάπτυξή τους. Μάλιστα από το συγκεκριμένο τμήμα της εταιρείας που ανέπτυξε την τεχνολογία αυτή, πολλοί επιστήμονες στελέχωσαν τις μετέπειτα μικρές εταιρείες βιοτεχνολογίας που τώρα πρωταγωνιστούν" μας λέει ο καθηγητής.
"Αυτό που θα πρέπει να σημειώσω είναι ότι δεν θέλουμε, δε χρειάζεται μεγάλος χρόνος διάρκειας του μηνύματος μέσα στο σώμα. Θέλουμε το μόριο να εισέρχεται στον οργανισμό να μεταδίδει το μήνυμα και μετά να εξαφανίζεται. Δηλαδή θέλουμε είτε τον παράγοντα προφύλαξης, δηλαδή ένα αντιγόνο όπως είναι η πρωτεΐνη ακίδα για τον κορονοϊό, είτε ένα μόριο το οποίο μπλοκάρει είτε μία νόσο, είτε ένα γονίδιο, είτε μια διαδικασία σηματοδότησης που σχετίζεται με ένα νόσημα και μετά να εξαφανίζεται. Και το σημειώνω αυτό για να πω ότι οι αγωνίες που έχουν πάρα πολλοί που δεν ξέρουν την τεχνολογία και φοβούνται ότι αυτό θα ενσωματωθεί στο DNA μας, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν"
Διαβάστε περισσότερα:
https://www.news247.gr/ygeia/emvolio-koronoioy-istoria-mrnaden-fovomaste.9269741.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου