Με το αφήγημα της κομμουνιστικής Αριστεράς, μετά τον 2ο Π.Π., οι πολίτες της Δύσης είχαν μια εικόνα μιας πανίσχυρης Σοβιετικής Ένωσης, που νίκησε κατά κράτος το Ναζισμό και χώρες όπως η Δυτική Γερμανία έτρεμαν μπροστά στο ενδεχόμενο να έρθουν αντιμέτωπες με τις χιλιάδες των αρμάτων μάχης των Σοβιετικών.
Βέβαια, η χωρίς σκέψη θυσία δεκάδων εκατομμυρίων αμάχων και ενόπλων Ρώσων πολιτών από το καθεστώς του μέχρι πρότινος συμμάχου του Αδόλφου, περνάει στο ντούκου της Ιστορίας.
Η Ιστορία, όμως, μας έχει αποδείξει ότι η πολεμική μηχανή ενός απολυταρχικού Κράτους είναι κυρίως στραμμένη προς το εσωτερικό του και όποτε χρειάστηκε να εμπλακεί σε πολεμικές αναμετρήσεις με κάποιο εξωτερικό εχθρό, συνήθως κατέρεε στα εξ ων συνετέθη. Το είδαμε στη Λιβύη, στο Ιράκ (2 φορές), στην Αργεντινή την περίοδο των Falklands, ακόμα και στη δική μας Χούντα και το βλέπουμε τώρα και στην "πανίσχυρη" πολεμική μηχανή των Ρώσων, που αποδεικνύεται ελάχιστα αποτελεσματική, σε σύγκριση με τον αριθμό των δυνάμεών της.
Αυτό συμβαίνει γιατί τα Logistics ενός επιτιθέμενου σε ξένο κράτος στρατού είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά ενός στρατού που χρησιμοποιείται για εσωτερική καταπίεση.
Έτσι, εάν δεν υπήρχαν τα πυρηνικά όπλα (ένα μεγάλο ποσοστό των οποίων στοιχηματίζω ότι δεν θα καταφέρουν να βρεθούν στον αέρα, αν ο Πούτιν πατήσει το κουμπί), η Ρωσία θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος απέναντι στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και η φοβερή και τρομερή αρκούδα θα αποδεικνυόταν εντελώς ξεδοντιασμένη, παρά τις λαμπρές παρελάσεις που θα γίνουν αύριο στην Κόκκινη Πλατεία.
Δυστυχώς για τον κομμουνισμό, η μόνη χώρα που τον εφάρμοσε για πρώτη φορά, ήταν η Ρωσία, ένα Έθνος που ποτέ δεν βαπτίσθηκε στη Δυτική Σκέψη και παρέμεινε στην ουσία του ένα Έθνος αποτελούμενο από κομματικούς Τσάρους και Βογιάρους και άβουλους μουζίκους, μέχρι και σήμερα.
Όμως, ο Βλαδίμηρος πασών των Ρωσιών, εάν δεν φρόντισε επί 20-τόσα χρόνια να μετασχηματίσει τη Ρωσία σε ένα σύγχρονο βιομηχανικό κράτος, φρόντισε να αποκτήσει τεράστια επιρροή στη Δύση, μέσω αδρών (και μυστικών) χρηματοδοτήσεων σε λαϊκιστές, ακροδεξιούς και ακροαριστερούς πολιτικούς, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες και άλλα αργυρώνητα ερπετά, που μας παρουσίαζαν το "Ξανθό Γένος" και τον Μεγάλο Ηγέτη του ως, λίγο-πολύ, τη μοναδική λύση και το Μέλλον της Ανθρωπότητας από τα προβλήματα που την ταλάνιζαν.
Βέβαια, το γεγονός ότι πολλά από τα προβλήματα αυτά είχαν προκληθεί από τους υποτακτικούς του Μέγα Βλαδίμηρου, είναι δευτερεύουσας σημασίας για άτομα που μασούλαγαν μαρούλια την περίοδο του Τσερνόμπιλ.
Ευτυχώς, σιγά-σιγά, η ράθυμη, αδιάφορη και αφελής Ευρώπη αρχίζει να καταλαβαίνει τους κινδύνους, για τους οποίους είχαν προειδοποιήσει οι Αμερικανοί εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια. Όμως, ύψιστο ζητούμενο πρέπει να είναι η αποκάλυψη όλων αυτών των αρουραίων που ροκάνιζαν τη σταθερότητα του Δυτικού κόσμου και το να βεβαιωθούμε ότι δεν θα ξαναϋπάρξει μία τόσο επικίνδυνη πηγή αύξησης της Παγκόσμιας Εντροπίας.
Russia delenda est. Όχι ο λαός της, αλλά όλα όσα αντιπροσωπεύει για την Υφήλιο. Όχι με πυρηνικά, αλλά με συστηματικό ξεδόντιασμα, μέχρι να επικρατήσουν σε αυτή κάτι άλλο εκτός από τους δικτάτορες που γνώρισε επί 700 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου