Ας κάνουμε πράξη τη στήριξη της Ελληνικής περιφέρειας...

Τα τελευταία χρόνια η αναντιστοιχεία ανάμεσα στη θεωρία και στη πράξη είναι κανόνας. Ζούμε σε μια  χώρα πτωχή αλλά συμπεριφερόμαστε ως πλούσιοι κοσμοπολίτες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι σχολικές εκδρομές όπου συγκεκριμένα κυκλώματα ή  μηχανισμοί τις κατευθύνουν οργανωμένα προς το εξωτερικό.
Την ώρα που η Ελληνική περιφέρεια φθίνει, την ώρα που ελληνικοί τουριστικοί προορισμοί χάνουν το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων τους από τον μαθητικό τουρισμό, εμείς χρηματοδοτούμε αφειδώς τουρισμό πολυτελείας στη Βαρκελώνη, το Παρίσι, τη Ρώμη και άλλους ανάλογους προορισμούς.
Σχολικές μονάδες διοχετεύουν χιλιάδες Ευρώ, χωρίς εκπαιδευτικό στόχο για να δουν κάποιοι μαθητές το γήπεδο της Μπαρτσελώνα.
Από διάφορους κύκλους καλλιεργείται συστηματικά η φήμη ότι "έξω είναι φθηνότερα" και κάποιοι κάνουν δωρεάν τουρισμό σε βάρος της Ελληνικής οικονομίας.
Στη χώρα μας ούτε σχεδιασμός υπάρχει, ούτε εκπαιδευτική πολιτική και κουλτούρα έχουν οι σχολικές μονάδες. Το γιατί συμβαίνει αυτό εύκολα ερμηνεύεται.
Πως να χαραχθεί άλλωστε μια τέτοια πολιτική από συλλόγους δεκάδων εκπαιδευτικών όπου οι ισορροπίες, συσχετισμοί και οι σκοπιμότητες κυριαρχούν;
Πως να υπάρξει εκπαιδευτική πολιτική όταν στα πλαίσια των δημοκρατικών διαδικασιών νεοδιόριστοι και περαστικοί εκπαιδευτικοί έχουν ισότιμη άποψη αλλά ελάχιστη γνώση;
Πως να υπάρξει  εκπαιδευτική πολιτική όταν μέλη του συλλόγου κάνουν τις επιλογές τους για  να κάνουν δημόσιες σχέσεις  με τους μαθητές ή για να εξασφαλίσουν το δωρεάν ταξίδι;
Πέρα όμως από τους εκπαιδευτικούς τεράστιες είναι και οι ευθύνες του Υπουργείου Παιδείας που εν μέσω οικονομικής κρίσης όχι μόνο παρακολουθεί αδιάφορο την κατάσταση, αλλά έχει θεσπίσει ένα πλαίσιο που δίνει ουσιαστικά παραπάνω μέρες σε εκδρομές εκτός Ελλάδας.
Τεράστιες είναι και οι ευθύνες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Είναι αδιανόητο ακόμα και σήμερα να  επιδοτείται η μετακίνηση μαθητών στο εξωτερικό. Η διακοπή κάθε χρηματοδότησης για τέτοιου είδους πολυήμερες εκδρομές μπορεί να δώσει ώθηση στην επιλογή Ελληνικών προορισμών.
Πέρα όμως από τα παραπάνω και με το ΔΝΤ να κατευθύνει, να επιτηρεί και να αποφασίζει, στοιχειώδης υποχρέωση όλων μας είναι να πούμε όχι άλλες εκδρομές πολυτελείας. Να πούμε όχι στη εξαγωγή πολύτιμων Ευρώ, να πούμε όχι στον τουρισμό υψηλής περιβαλλοντικής επιβάρυνσης.
Να δείξουμε στους μαθητές μας ότι υπάρχει η άλλη Ελλάδα, αυτή που ποτέ δε θα ζήσουν με τον τρόπο που θα τους δώσει τη δυνατότητα ένα καλά σχεδιασμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Η Ελληνική πολιτεία και πολύ περισσότερο η εκπαιδευτική κοινότητα έχουν υποχρέωση να στηρίξουν την Ελληνική περιφέρεια.  Αυτήν που έχει απόλυτη ανάγκη από την τονωτική οικονομική ένεση του μαθητικού τουρισμού.