Κάπνισμα και νεολαία.

Φίλος της στήλης γράφει...από την Πλατεία Δροσιάς.

Σήμερα γράφω πίνοντας καφέ στα Βόρεια Προάστια. Προφανώς λόγω της επετείου της 28ης Οκτωβρίου τα κοντινά γυμνάσια έχουν γιορτή ή μειωμένο σχολικό ωράριο (ή έχει "κοπάνα") και είναι γεμάτο από παιδιά από τα κοντινά σχολεία. Να είναι δεκαπέντε, ή δεκαέξι χρονών; Δεκαεφτά; Ένα στα τρία από αυτά καπνίζει. Δεν κατηγορώ τα παιδιά. Το κάπνισμα δυστυχώς εξακολουθεί να αποτελεί ένα είδος χειραφέτησης. Μια "τελετή" ενηλικίωσης. Σκέφτομαι όμως πόσο για μια φορά ακόμα σαν κοινωνία έχουμε αποτύχει απέναντι στις επόμενες γενιές. Η οικογένεια (μέλη της οποίας καπνίζουν στο σπίτι και σε δημόσιους χώρους). Το σχολείο, δημοτικό και γυμνάσιο, στο οποίο οι δάσκαλοι καπνίζουν μπροστά στα παιδιά και δεν έχουν ξοδέψει χρόνο να εξηγήσουν στους μαθητές τους γιατί αυτό είναι μια τραγωδία. Η πολιτεία, που δεν εφαρμόζει το νόμο αυστηρά. Ποιος αγοράζει τα τσιγάρα αυτά; Ποιος τα δίνει στα παιδιά; Γιατί δεν υπάρχει μία οργανωμένη εκστρατεία - την οποία θα μπορούσαν να χορηγήσουν δύο τρεις διαφημιστές δωρεάν ως corporate responsibility - στην οποία τα "ινδάλματα", όπως αθλητές και καλλιτέχνες να λένε πως δεν είσαι καθόλου "cool" όταν καπνίζεις; Γιατί να μην υποχρεώνονται οι εταιρείες εισαγωγής και παραγωγής τσιγάρου να καταβάλουν τμήμα των συγκλονιστικών εσόδων τους για την χρηματοδότηση αυτής αντικαπνιστικής καμπάνιας για τα παιδιά;