Του Κωνσταντίνου Δούβλη, Ph.D.
Ήταν ένα απόγευμα του Απρίλη του 1999. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και το εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα έκανε το συγκινησιακό φορτίο τόσο έντονο που είχα σχεδόν βουρκώσει... Με το δίκιο μου, φυσικά! Στεκόμουν με καμάρι και έντονη συγκίνηση στην αρχή του ιστορικού route 66. Είχα και εγώ μεγαλώσει με την εμβληματική του παρουσία σε τόσες και τόσες ταινίες.Ο ιστορικός αυτοκινητόδρομος που ένωνε το Chicago με το Los Angeles είχε φτιαχτεί το 1926. Συμβόλιζε την οικονομική δύναμη και το πνεύμα ελευθερίας, αλληλένδετες έννοιες με την ίδια την ύπαρξη των ΗΠΑ.
Αν και ο θρυλικός αυτοκινητόδρομος "γέρασε" και αποσύρθηκε από την κυκλοφορία το 1985, ο τεράστιος συμβολισμός του και η ασύλληπτη τουριστική του απήχηση ώθησαν πολλές πολιτείες τις οποίες διέσχιζε να διατηρήσουν ορισμένα τμήματά του για ιστορικούς λόγους.
Ήμουν πίσω από το τιμόνι ενός ακόμα ισχυρού Αμερικανικού συμβόλου. Μιας Corvette. Μεταχειρισμένης μεν, αλλά σε άριστη κατάσταση. Την είχα αγοράσει με χρήματα από τη δεύτερη δουλειά που έκανα για να συμπληρώσω τα εισοδήματα από μια καλή υποτροφία που είχα λάβει, πλην όμως δεν αρκούσε για να καλύψει ολες τις δαπάνες των σπουδών μου.
Ένιωθα παντοδύναμος. Όπως έλεγε και ο Ντι Καπριο στον Τιτανικό, "βασιλιάς του κόσμου"! Ο βασιλιάς όμως επρόκειτο να πάρει ένα καλό μάθημα...
Ξεκινώντας για το ιστορικό ταξίδι ζωής, άρχισα να παρατηρώ τα χαμηλά όρια ταχύτητας. Στα οποία, ως κλασικός Έλλην, δεν έδωσα καμία σημασία. Έδινα όμως σημασία στις πινακίδες των ορίων με το χαρακτηριστικό σχήμα και μέγεθος, που πολλές φορές βλέπουμε να κοσμούν τους τοίχους γνωστής Αμερικανικής αλυσίδας εστιατορίων.
Θεώρησα ότι είναι και αυτές "απολιθώματα". Η σειρήνα και ο φάρος του περιπολικού πίσω μου, διέκοψαν βάναυσα την κατάσταση μεταξύ ονείρωξης και νιρβάνα στην οποία βρισκόμουν. Αδιανόητο να σταματούν έναν άνθρωπο που θέλει να ζήσει την εμπειρία, σκέφτηκα! Δεν τους νοιάζει ο τουρισμός; Που είναι η Αμερικάνικη ελευθερία που πολυδιαφημίζουν;
Αυτή η επιπόλαια σκέψη ήταν το πρώτο λάθος.
Ήμουν πίσω από το τιμόνι ενός ακόμα ισχυρού Αμερικανικού συμβόλου. Μιας Corvette. Μεταχειρισμένης μεν, αλλά σε άριστη κατάσταση. Την είχα αγοράσει με χρήματα από τη δεύτερη δουλειά που έκανα για να συμπληρώσω τα εισοδήματα από μια καλή υποτροφία που είχα λάβει, πλην όμως δεν αρκούσε για να καλύψει ολες τις δαπάνες των σπουδών μου.
Ένιωθα παντοδύναμος. Όπως έλεγε και ο Ντι Καπριο στον Τιτανικό, "βασιλιάς του κόσμου"! Ο βασιλιάς όμως επρόκειτο να πάρει ένα καλό μάθημα...
Ξεκινώντας για το ιστορικό ταξίδι ζωής, άρχισα να παρατηρώ τα χαμηλά όρια ταχύτητας. Στα οποία, ως κλασικός Έλλην, δεν έδωσα καμία σημασία. Έδινα όμως σημασία στις πινακίδες των ορίων με το χαρακτηριστικό σχήμα και μέγεθος, που πολλές φορές βλέπουμε να κοσμούν τους τοίχους γνωστής Αμερικανικής αλυσίδας εστιατορίων.
Θεώρησα ότι είναι και αυτές "απολιθώματα". Η σειρήνα και ο φάρος του περιπολικού πίσω μου, διέκοψαν βάναυσα την κατάσταση μεταξύ ονείρωξης και νιρβάνα στην οποία βρισκόμουν. Αδιανόητο να σταματούν έναν άνθρωπο που θέλει να ζήσει την εμπειρία, σκέφτηκα! Δεν τους νοιάζει ο τουρισμός; Που είναι η Αμερικάνικη ελευθερία που πολυδιαφημίζουν;
Αυτή η επιπόλαια σκέψη ήταν το πρώτο λάθος.
Διαβάστε περισσότερα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου