[Το κείμενο είναι του δημοσιογράφου Νίκου Σακελλαρόπουλου, και με βρίσκει εν πολλοίς σύμφωνο...]
Το χθεσινό πασοκικό debate ήταν ευπρεπές. Είχε πέντε υποψηφίους με έκδηλη την αγωνία να μη κάνουν την «πατάτα», να κρατάνε άμυνες και να επιχειρούν να πείσουν ότι για εκείνους δεν υπάρχει συνεργασία, ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με τη ΝΔ.
Ανδρέας Λοβέρδος, Νίκος Ανδρουλάκης, Παύλος Γερουλάνος, Παύλος Χρηστίδης και Χάρης Καστανίδης, απέφυγαν οποιαδήποτε αντιπαράθεση (άλλωστε υπάρχει κι ο δεύτερος γύρος), ενώ δεν έλειπε διόλου ο Γιώργος Παπανδρέου, που προφανώς, ως πρίγκιπας, δεν θα μπορούσε να είναι στον ίδιο χώρο με τους υπηκόους του. Χώρια που με τα ελληνικά που μιλά δεν θα προλάβαινε σε κάθε ερώτηση να λέει περισσότερες από πέντε λέξεις.
Η ευπρέπεια ήταν τόσο έκδηλη, ώστε ουδείς ανέφερε το αυτονόητο: Ότι δεν μπορεί ηθικά να είναι υποψήφιος κάποιος που είναι …πρόεδρος άλλου κόμματος. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει αναστείλει τη λειτουργία του ΚΙΔΗΣΟ!
Έκδηλος ήταν κι ο ξύλινος λόγος. Ειδικά από Ανδρουλάκη, Χρηστίδη και Καστανίδη, ενώ δεν πρέπει να αγνοήσουμε να τονίσουμε την εξαιρετική παρουσίαση της ΕΡΤ αλλά και το επίπεδο των ερωτήσεων.
Ας προσπαθήσουμε να σχολιάσουμε τα πρόσωπα:
Ανδρέας Λοβέρδος: Δεν άφησε κενά, απάντησε σε όσα ρωτήθηκε και προσπάθησε να το πράξει και για όσα δεν ρωτήθηκε. Ο πιο ανθρώπινος και κατανοητός από όλους, μάλλον νίκησε χωρίς να κοπιάσει ιδιαιτέρως.
Νίκος Ανδρουλάκης: Απογοήτευση! Μιλούσε γενικόλογα, χωρίς να λέει τίποτα. Δεν έμεινε τίποτα από όσα είπε, ενώ έκανε το φάουλ όταν αναφέρθηκε σε μη παραίτησή του από την Ευρωβουλή. Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα για ποιον λόγο χθες έπρεπε να μας πει ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη πιο διεφθαρμένη χώρα στην ΕΕ, μετά τη Βουλγαρία! Ίσως παρακολουθούσε πολύ Γιώργο Παπανδρέου στην περίοδο της πρωθυπουργίας του που γύριζε την υφήλιο κι έλεγε το ίδιο παντού! Κάποιος πρέπει να του μιλήσει για το χαμόγελο και φυσικά για την προφορά… Ξύλινη γλώσσα, μερικές φορές ακουγόταν ως νεόγερος.
Χάρης Καστανίδης: Θύμιζε ομιλητή σε τοπική του ΠαΣοΚ τη δεκαετία του ’80! Αν είχε πει και «ου μεν αλλά», θα ήταν πιο συνεπής. Μάλλον έριξε τους τίτλους τέλους σε μια κλασική πασοκική πολιτική καριέρα, ειδικά με την πομπώδη αντικυβερνητική του αποφώνηση, ότι για όλα φταίει η Δεξιά!
Παύλος Χρηστίδης: Άοσμος! Αν και ο πιο σωστός χαρακτηρισμός είναι… άγουρος! Είπε την ατάκα της βραδιάς, ότι «η δημοκρατία είναι σαν τον έρωτα, πρέπει να την κρατάς διαρκώς ζωντανή», αλλά με ευφυολογήματα δεν γίνεσαι πρόεδρος.
Παύλος Γερουλάνος: Η πιο ακομμάτιστη παρουσία. Μίλησε για άρρωστο πολιτικό σύστημα», για παθογένειες στην Οικονομία αλλά και για εστίες μούχλας στη Χαριλάου Τρικούπη. Ίσως ήταν κι ο μόνος εξ όλων που γνωρίζει ουσιαστικά τι σημαίνει ιδιωτικός τομέας κι η συμβολή του στην εθνική οικονομία, πέρα από τα λεφτόδεντρα. Το ενδιαφέρον (όπως και για Καστανίδη – Χρηστίδη) είναι προς ποια κατεύθυνση θα κατευθύνει τις ψήφους στον δεύτερο γύρο της διαδικασίας.
Κάτι τελευταίο: Χθες βράδυ καταδείχθηκε ότι η σοσιαλδημοκρατία αποτελεί πια ένα θολό πολιτικό αφήγημα. Καταδείχθηκε ακόμη, ότι άλλο ΚΙΝΑΛ κι άλλο ΠαΣοΚ… Κι ότι για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ!
[Υ. Γ. ημέτερο: Αν ψηφίσω, θα ψηφίσω Λοβέρδο... Αν και μου έκλεψε την καρδιά ο Γερουλάνος... Τον θεωρούσα πάντα ως έναν άχρωμο άοσμο άγευστο τύπο, μέχρι που μια φίλη ζωγράφος, η Μαρία Καλογνώμου, η οποία συνεργάστηκε μαζί του σε εκθέσεις του Υπουργείου Πολιτισμού, μου μίλησε θετικά, με ιδιαίτερη θέρμη για τον Παύλο Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου