Μια μικρή ιστορία από το Αφγανιστάν για την μαντήλα...

Christina Sideris

Θα σας πω μία πολύ μικρή ιστορία γιατί από εχθές έχω βαρεθεί να διαβάζω τους υπερασπιστές της παρελαύνουσας με το χιτζάπ γιατί μαντίλα δεν ήταν.

Στις 2 Απριλίου του 2009 μετείχα στη προτελευταία μου αποστολή στο εξωτερικό, ως επικεφαλής για παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας, στο Αφγανιστάν. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο και ανοίγοντας τη πόρτα του αεροπλάνου, αντίκρισα έναν απεσταλμένο της κυβέρνησης μαζί με ένα μεταφραστή. Ο απεσταλμένος κρατούσε στα χέρια του ένα μαύρο κουρέλι και με νοήματα μου έδειχνε ότι έπρεπε να το φορέσω. Ντυμένη με τη στολή μας που περιελάμβανε παντελόνι κάργκο, μπλε χιτώνιο μακρύ με την Ελληνική Σημαία στη πλάτη και τζόκεϊ καπέλο, αρνήθηκα στις παροτρύνσεις του μεταφραστή. Ακολούθησε ο εξής διάλογος

Μεταφραστής: -Παρακαλώ να φορέσετε αμέσως το νικάμπ (μαύρο ένδυμα που αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια) γιατί είσαστε γυναίκα και το επιτάσσει η θρησκεία μας άλλως μας προσβάλλετε.

Εγώ: -Λυπάμαι αλλά μου το απαγορεύει η δική μου θρησκεία και αν επιμείνετε προσβάλλετε εσείς όλους εμάς.

Μεταφραστής: -Ποια θρησκεία είναι αυτή που το απαγορεύει;

Εγώ: - Η δική μου προσωπική θρησκεία στην οποία ο Θεός αρέσκεται στο κάλος και την ελευθερία.

Μεταφραστής: -Τότε σας ενημερώνω ότι δεν επιτρέπεται να κατεβείτε από το αεροπλάνο και να εμφανιστείτε δημόσια πουθενά. Ήδη παραβιάζετε τους θρησκευτικούς μας κανόνες.

Εγώ: -Πολύ καλά, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Η αποστολή αναχωρεί άμεσα. Βγαίνοντας κλείστε τη πόρτα για να αναχωρήσουμε.

Μεταφραστής: - Ωραία να ξεφορτώσουμε τα αεροπλάνα και μπορείτε να φύγετε.

Εγώ: - Λυπάμαι δεν θα ξεφορτώσετε τίποτα απολύτως. Η ανθρωπιστική βοήθεια έχει ακριβώς την ίδια θρησκεία με μένα και δεν αρέσκεται στην υποτίμηση της γυναίκας. Καλή σας μέρα.

Εκεί τελείωσε και η συζήτηση μας. Η αποστολή επέστρεψε στην Ελλάδα χωρίς να έχει παραδώσει ούτε χαρτομάντιλο και ακόμα και σήμερα δεν έχω μετανοιώσει. Φτάσαμε στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου τα ξημερώματα και μερικές ώρες μετά αναχωρήσαμε για τη Λ' Ακουίλα που ήταν και η τελευταία μου αποστολή. Τα πράγματα που τους παραδώσαμε ήταν απείρως πιο χρήσιμα σε αυτούς.