googleb1fd7cd7ef71feda.html

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021

Αξιολόγηση των καθηγητών υπήρχε ακόμη και στην Σοβιετική Ένωση!

 



Τα τελευταία δύο χρόνια έκαναν την εμφάνισή τους λόγω των περιστάσεων οι αντιεμβολιαστές, οι αρνητές του εμβολίου κατά του κορονοϊού. Παλεύουν με θρησκευτικό φανατισμό εμβαπτισμένο και σε πολιτική σκοπιμότητα με στόχο να υπερισχύσει η άποψή τους. Υπάρχει όμως και ένα άλλο κίνημα αρνητών, διαχρονικό και όχι περιστασιακό. Κίνημα εναντίον της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, εκφραζόμενο από τους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ. Κίνημα που προέρχεται όχι από ανθρώπους, υποτίθεται, χαμηλού μορφωτικού και πνευματικού επιπέδου, όπως συχνά συμβαίνει με τους αρνητές του εμβολίου, αλλά από δασκάλους στους οποίους εμπιστεύονται τα παιδιά τους οι Έλληνες πολίτες.
Αυτοί οι άνθρωποι με άκρατο φανατισμό, οδηγούμενοι πολλές φορές από απύθμενο πολιτικό τυχοδιωκτισμό, απηχώντας τις θέσεις των κομμάτων που τους στηρίζουν, πολεμούν κάθε προσπάθεια αξιολόγησής τους και γενικά αξιολόγησης στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Οι περισσότεροι θρησκεύονται στην «Ορθόδοξη Αριστερά», υμνολογώντας αγίους-προστάτες ενός αυτοδιοικούμενου-αυτόνομου σχολείου, «ένθα απέδρα» κάθε υποψία αξιολόγησης και επομένως αξιοκρατίας.
Τέτοιο σχολείο δεν υπήρξε ποτέ ούτε και θα υπάρξει. Ακόμη και στη νεαρή Σοβιετική Ένωση, όταν κατέλαβαν την εξουσία οι Μπολσεβίκοι, το αυτόνομο σχολείο που καθιέρωσαν διήρκεσε λίγα χρόνια, και στη συνέχεια το κατάργησαν. Φάνηκε ότι σχολείο χωρίς διοίκηση και αξιολόγηση έργου και ανθρώπων δεν υφίσταται. Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, το ίδιο κάνουν κάπως πιο αιδημόνως και οι συνδικαλιστές «αστικών κομμάτων», ακόμη και της κυβέρνησης.
Με άλλα λόγια ολόκληρος ο θαυμαστός κόσμος της ΟΛΜΕ πολεμά λυσσαλέα την προσπάθεια επιβολής αξιολόγησης, ειδικά από την παρούσα κυβέρνηση η οποία δείχνει ότι εννοεί να την καθιερώσει. Και αναρωτιέται κάποιος, γιατί να συμβαίνει αυτό; Τα πράγματα ως συνήθως δεν είναι περίπλοκα, είναι απλά: Eδώ και 40-45 χρόνια δεν ελέγχεται κανείς από κανέναν, δουλεύουν όσοι θέλουν ουσιαστικά χωρίς σχετικό άγχος και πίεση (αυτοί που θα δούλευαν έτσι κι αλλιώς). Τα υπόλοιπα, η «ιδεολογική χροιά» και τα παχιά λόγια αποτελούν τη sauce για να νοστιμίσει το μενού, να αποκτήσει την κατάλληλη οξύτητα.
Διαβάστε περισσότερα: 
https://www.liberal.gr/news/axiologisi-ton-kathigiton-upirche-akomi-kai-stin-sobietiki-enosi/405289


Δεν υπάρχουν σχόλια: