googleb1fd7cd7ef71feda.html

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021

Πώς η τελειοποίηση ενός πυροσωλήνα ίσως έκρινε τη επικράτηση στον Ειρηνικό

 


Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κατά γενική ομολογία ήταν ο πόλεμος που κρίθηκε από την αεροπορική υπεροχή ή την έλλειψή της. Όταν η εκάστοτε πλευρά κατάφερνε είτε να εξασφαλίσει αεροπορική υπεροχή είτε να εξαλείψει την αντίστοιχη του αντιπάλου του, η πλάστιγγα πάντα έγερνε υπέρ του. Ένα από τα πολλά θέατρα επιχειρήσεων όπου το παραπάνω αξίωμα βρήκε εφαρμογή, ήταν οι αεροναυμαχίες του Ειρηνικού Ωκεανού, μεταξύ του αμερικανικού Ναυτικού και του αυτοκρατορικού Ναυτικού της Ιαπωνίας. Μέχρι το 1941 όταν και οι ΗΠΑ εξαναγκάστηκαν να μπουν στον πόλεμο μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, τα στάνταρ βλήματα στα αντιαεροπορικά πυροβόλα του Ναυτικού διέθεταν μόνο ένα χρονικό πυροσωλήνα, ο οποίος μάλιστα δεν ήταν αυτόματος κι έπρεπε να ρυθμίζεται πριν την βολή από τους χειριστές του αντιαεροπορικού. Επρόκειτο ουσιαστικά για μία πολύ βασική και πρωτόγονη μέθοδο για να εξασφαλιστεί ότι τα βλήματα εκείνα που δεν θα πετύχαιναν απ’ ευθείας πλήγμα στον στόχο (τα περισσότερα δηλαδή) δεν θα πήγαιναν χαμένα. Ωστόσο ήταν αναξιόπιστη μέθοδος και απαιτούσε και τεράστια εξοικείωση αλλά και ψυχραιμία από τους χειριστές του αντιαεροπορικού πυροβόλου.

Έτσι σε περίπτωση επίθεσης, τα εχθρικά αεροπλάνα το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να μείνουν στις παρυφές της εμβέλειας των αντιαεροπορικών του πλοίου περιμένοντας απλά να εξαντληθούν τα πυρομαχικά του, πράγμα το οποίο θα συνέβαινε αρκετά γρήγορα. Έπειτα το πλοίο θα ήταν ανυπεράσπιστο…
Στην φάση εκείνη το κάθε πλοίο του αμερικανικού Ναυτικού ήταν αναντικατάστατο καθώς δεν είχε επιτευχθεί ακόμα ο εξωφρενικός ρυθμός ναυπήγησης νέων μονάδων τα επόμενα χρόνια του πολέμου.  Έτσι το αμερικανικό ναυτικό χρειαζόταν απελπισμένα καλύτερη αντιαεροπορική προστασία για τα τότε αεροπλανοφόρα του, τα θωρηκτά και τα υπόλοιπα πλοία συνοδείας τους.
Την λύση την έδωσε, σε συνθήκες απόλυτης μυστικότητας, το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του πανεπιστήμιου John Hopkins που ανέπτυξε ένα νέο πυροσωλήνα προσέγγισης και αρκετά αξιόπιστο και δη αρκετά μικρό ώστε να χωράει μέσα στα υπάρχοντα βλήματα.
Όλα αυτά δεκαετίες πριν την ανακάλυψη των μικροτσιπ και των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων και με τις απαιτήσεις για σμίκρυνση των απαρτίων του μηχανισμού να είναι το λιγότερο ασφυκτικές.

https://www.ptisidiastima.com/proximity-fuze-war-in-the-pacific/

Δεν υπάρχουν σχόλια: