Γράφει ο Νίκος Μ.
Αυτό το διάστημα είμαστε όλοι επικεντρωμένοι στη δική μας οικονομική κρίση (και πολύ καλά κάνουμε), όμως αν αντιληφτούμε το πρόβλημα , μέσα στο πρόβλημα, που είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσουν οι κοινωνικές εξεγέρσεις στις μουσουλμανικές χώρες, τότε θα δούμε ότι η παγκόσμια οικονομία ήδη δοκιμάζει τα όρια της και το επόμενο διάστημα θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση.
Ολόκληρη η οικονομία έχει εδώ και καιρό επικεντρωθεί στην εύρεση των πολιτικών για την ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση όσο το δυνατό γρηγορότερα και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Όμως αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην λειτουργήσουν έγκαιρα τα αντανακλαστικά όταν πριν μήνες άρχισαν σιγά σιγά τα σημάδια των εξεγέρσεων για να τις προλάβουν, (λες και οι οποίες εξεγέρσεις είναι σαν τον τρόπο που εφεύραν κάποιοι να τιμωρήσουν την αδιαφορία των μεγάλων οικονομιών).
Έτσι άρχισαν οι κοινωνικές επαναστάσεις στην μέση ανατολή, στην μια χώρα μετά την άλλη με αποτέλεσμα ενώ στις τρεις πρώτες περιπτώσεις δεν επηρέασε την τιμή του πετρελαίου, στις άλλες δυο και κυρίως στη Λιβύη, το φάντασμα έδειξε ότι είναι παρόν και παραμονεύει. Τώρα όλοι ανησυχούν γιατί είναι πολύ πιθανόν να συνεχιστεί το ντόμινο των εξεγέρσεων και στις υπόλοιπες χώρες όπως την Σαουδική Αραβία, το Ιράν κτλ, χώρες που όλες μαζί καλύπτουν κοντά στο 50% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου. Φανταστείτε τι σημαίνει αυτό μέσα σε μια παγκόσμια οικονομία που ακόμη δεν έδειξε σημάδια ότι ξεπερνά την κρίση.
Όλες αυτές οι χώρες που εξεγείρονται τώρα έδειχναν σημάδια της επανάστασης τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν ασχολήθηκε κανείς με αυτό. Οι μεγάλες δυνάμεις έκλειναν συμφωνίες με τα καθεστώτα και συνεπώς αυτό τους ενδιέφερε μόνο. Δεν βοήθησαν ποτέ στο να υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη, εργασία, δημοκρατία κτλ. Και γιατί να το κάνουν ; Όλες αυτές οι χώρες μαζί έχουν οικονομία που αντιστοιχεί μόλις στο 2% του παγκόσμιου ΑΕΠ και παγκόσμια παραγωγική ικανότητα μόλις 3%, ενώ ταυτόχρονα παράγουν το 50% του πετρελαίου παγκοσμίως. Αυτό ενδιέφερε μόνο και αφού τους αφήναν τα καθεστώτα να εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα, βολεύονταν και τα δυο μέρη. Τώρα βλέπουμε το λάθος να μην βοηθήσουν αυτές τις χώρες να ορθοποδήσουν, αφήνοντας τες έρμαιο του κάθε καθεστώτος , στην πείνα και στον εξευτελισμό και τώρα θα το πληρώσουμε όλοι ακριβά.
Άξιζαν περισσότερο την προσοχή και την βοήθεια αυτές οι χώρες. Ένα παιδί αγράμματο που το εκμεταλλεύεσαι, κάποια στιγμή θα μεγαλώσει και τα το μάθει και τότε θα σου ζητήσει τα ρέστα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου