Με τη γενική επιστράτευση του 1940, βρέθηκε στα ελληνοαλβανικά σύνορα, μεταξύ χιλιάδων άλλων ενθουσιωδών και θαρραλέων νέων, και ο δημοφιλής θεατράνθρωπος Διονύσης Παπαγιαννόπουλος ως έφεδρος αξιωματικός. Όταν, σε μια από τις συνεντεύξεις του, ερωτήθη για τις εμπειρίες του, εκείνος χαρακτήρισε ως ανεξίτηλη στη μνήμη του την εξόρμηση στο ύψωμα του Αγίου Αθανασίου της Χειμάρρας όπου, αν και αποκομμένοι από τις γραμμές ανεφοδιασμού, πολέμησαν με ηράκλειο σθένος και εκούσια άγνοια του φόβου. τον Ιταλό εισβολέα και το διαπεραστικό ψύχος. Το συγκεκριμένο ύψωμα, που οι κάτοικοι της περιοχής ονόμαζαν Προσήλιο, ήταν στρατηγικής σημασίας, γιατί ήλεγχε την κοιλάδα της Δροπόλεως από κάθε κατεύθυνση, καθώς και τον μόνον αυτοκινητόδρομο που τη διασχίζει, αφού εχρησιμοποιείτο κατά κόρον από την κύρια δύναμη του Ιταλικού στρατού. Οι ανείπωτες δυσκολίες και οι κακουχίες που βίωσε από την επιστράτευσή του μέχρι τη ζώνη του πυρός στους Βουλιαράτες ήταν όμως εξίσου δυσμενείς. Ας προσπαθήσουμε να ιχνηλατήσουμε την πορεία του συντάγματός του μέσα από την ιστορική ματιά, υπό το πρίσμα των αφηγήσεων αυτοπτών μαρτύρων και ετέρων διαθέσιμων πηγών, για να φέρουμε στο προκείμενο όσα ο ίδιος ο ηθοποιός δεν είπε. Και να αντιληφθούμε τις αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες επιτυγχάνονταν οι μεγαλειώδεις νίκες του ελληνικού στρατού που συνέθεσαν το «θαύμα της Αλβανίας», όπως το χαρακτήρισε ο Οδυσσέας Ελύτης, επίσης παρών ως έφεδρος αξιωματικός στις αφιλόξενες βουνοκορφές της Πίνδου.
https://www.ptisidiastima.com/boularat-1940-papagiannopoulos/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου