Η απορία που γεννιέται από τον μεγάλο αριθμό των αρνητών και των αντιεμβολιαστών στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες πηγάζει, ενδεχομένως, από τη στρεβλή πεποίθηση ότι η πλειονότητα των ανθρώπων καταλαβαίνει, εκτιμά και σέβεται τους συσχετισμούς της λογικής. Η λογική και οι μηχανισμοί της σκέψης που βασίζονται στην επαγωγή, στο πείραμα και στην απόδειξη, δυστυχώς, δεν είναι καθολικά κατανοητά σχήματα. Αλλωστε, μεγάλες περίοδοι της ιστορίας του πολιτισμού βιώθηκαν με απουσία ή με διωγμό της λογικής.
Αυτό που βιώνουμε στις μέρες μας εξαιτίας της πανδημίας και της άρνησης τόσο πολλών ανθρώπων να εμβολιαστούν είναι απλώς αντανάκλαση ενός βαθιά ριζωμένου ανορθολογισμού, που σε ορισμένες κοινωνίες, όπως στην ελληνική, μπορεί να εξαπλώνεται. Στην Ελλάδα τα πράγματα βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατάσταση αν δει κανείς τον διεθνή χάρτη, ωστόσο η άρνηση στον εμβολιασμό μπορεί να σχετίζεται με μια ευρύτερη ενδημική αμφισβήτηση της αυθεντίας. Ενα από τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας είναι η πρόσληψη της ανυπακοής ως πράξης ηρωικής και εντέλει ως πράξης αυτοεπιβεβαίωσης, ακόμη και αν –όπως στην περίπτωση της πανδημίας– η άρνηση στον εμβολιασμό ισούται με την έκθεση του εαυτού σε κίνδυνο.
Η απαξίωση της αυθεντίας είναι βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία και φέρει όλα εκείνα τα προνεωτερικά χαρακτηριστικά της αμφισβήτησης εννοιών όπως είναι το δημόσιο συμφέρον και η κοινωνική αλληλεγγύη. Αυτές οι παράμετροι, πυλώνες του νεωτερικού κράτους, συνδέονται με τον αυτοπροσδιορισμό του ατόμου ως κοινωνικού όντος που δρα μέσα σε ένα συντεταγμένο πλαίσιο ελευθεριών, υποχρεώσεων, ανταποδοτικότητας, αλληλεγγύης και ευρυχωρίας. Ολο αυτό το πλαίσιο δεν είναι δεδομένο ως αξία, γι’ αυτό υπάρχουν ακόμη και πολιτικές δυνάμεις που συνειδητά υπονομεύουν την παρακαταθήκη του νεωτερικού ανθρώπου, που, πλέον, βάλλεται σε ένα καθεστώς αδιάλειπτης ρευστότητας, καχυποψίας και σχετικοποίησης.
Η άρνηση στον εμβολιασμό σχετίζεται επίσης με την αμφισβήτηση της κρατικής οντότητας και εντέλει με την αδυναμία κατανόησης του τρόπου με τον οποίον οι ιεραρχήσεις κινούν τις κοινωνίες. Μέσα σε αυτό το ρευστό νεφέλωμα, ο αρνητής επιλέγει να περιθωριοποιηθεί, ακόμη και να στιγματιστεί ή να αυτοθυματοποιηθεί, προκειμένου να αποφύγει τον συντονισμό με τη συντεταγμένη κοινωνία. Είναι ζήτημα ψυχικών διεργασιών.
https://www.kathimerini.gr/opinion/561574966/apoklinontas-apo-ti-logiki/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου