Κόκκινος φασισμός

Η εκλογική εκτίναξη της δημοτικότητας της αριστεράς από το 1981 δημιούργησε σκληρό Κατεστημένο: η λαϊκιστική μεταρρύθμιση της παιδείας και ο αριστερός ρεβανσισμός κατασκεύασαν τον φασίστα του σήμερα – αυτό το μείγμα εθνικιστή, δυσδιοίκητου και αμαθούς πλάσματος που αντιστέκεται σε οποιαδήποτε πρόκληση εισόδου στη νεωτερικότητα. Η ηγεμονική ιδεολογία έγινε ένα υβρίδιο: σοσιαλιστικός και αναρχικός λόγος μαζί με βία, ανορθολογισμό, ηθικολογικό κήρυγμα, απόρριψη των κανόνων καλής συμπεριφοράς – στην ουσία, απόρριψη του πολιτισμού, αντιστροφή των αξιών του ωραίου και του αγαθού.

Δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με τις καθημερινές εκδηλώσεις φασιστικής συμπεριφοράς: με το γεγονός, για παράδειγμα, ότι ένα ανέκδοτο περί μουσουλμανικής παρουσίας στο σχολείο καταλήγει σε υβρεολόγιο εναντίον της δημοσιογράφου Άννας Παναγιωταρέα, με το ότι μια εκδρομή στη Μακρόνησο παίρνει διαστάσεις ιεροσυλίας – καθώς και με το επαναλαμβανόμενο γεγονός ότι πολλοί δήθεν «αντισυστημικοί» (όχι απαραιτήτως «φρικιά») φτύνουν τους αντιπάλους τους όταν τους συναντούν στον δρόμο. Δεν αξίζει να ασχολούμαστε με ανόητους και άρρωστους ανθρώπους που ευημερούν, με τον καταθλιπτικό τρόπο τους, μέσα στο κοινωνικό μίσος. Αξίζει όμως να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα: τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας ο οποίος σχετίζεται μέσω ποικίλων διαύλων με τον εκφασισμό του κόσμου.

Η αριστερά είναι χρήσιμη, σε πολύ μικρές δόσεις, όταν επαγρυπνεί για την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όταν προτείνει, πού και πού, μια ρηξικέλευθη ιδέα. Γενικά μιλώντας, αποτελεί δύναμη αντιρεαλιστική, συχνά φαντασματική, συντηρητική και «μη προοδευτική» μολονότι πιστεύει ότι κατέχει το μονοπώλιο της προόδου. Όπου επικράτησε, είτε στα θεμέλια της κοινωνίας, είτε στην οικονομία, είτε στον πολιτισμό, τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά: εξάλλου, δεν κρύβει το σχέδιό της, το ολοκληρωτικό της όραμα το οποίο εφαρμόζει σε μικρογραφίες στο εσωτερικό καπιταλιστικών κοινωνιών (στη δομή και λειτουργία των κομμουνιστικών κομμάτων, στην οργάνωση των ΑΕΙ, σε πολλά σχολεία που έχουν αλωθεί από αριστερούς καθηγητές κτλ.) Οι περισσότεροι άνθρωποι που ακολουθούν την αριστερά μοιράζονται αυτό το σχέδιο που δεν προϋποθέτει καμιά πολιτική αρετή – εφόσον ο σκοπός καθαγιάζει τα μέσα.

Η 35ετία της αριστερής κυριαρχίας καθήλωσαν την Ελλάδα από ηθική και πολιτιστική άποψη. Δημιούργησαν τον περιβόητο Ελληνάρα ο οποίος, εκτός από νεόπλουτο λιγούρι, φοροφυγάς και συνδικαλιστής, μισεί την επάρατο δεξιά, στερείται μόρφωσης και κοινωνικής παιδείας: έχει τελειώσει το πασοκικό σχολείο, έχει πιθανώς μπει και κουτσοβγάλει το πασοκικό πανεπιστήμιο και έχει περάσει τη θλιβερή ζωή του μέσα στις φασιστοειδείς ιδέες που φυτρώνουν στο έδαφος του ανορθολογισμού. Εξού και για πολλά χρόνια, μεγάλο μέρος των Ελλήνων έβλεπε με συμπάθεια την αριστερή τρομοκρατία – και συνεχίζει να τη βλέπει εφόσον το σύστημα της δικαιοσύνης, οι θεσμοί και τα πρόσωπα που κατοικούν στους θεσμούς δείχνουν επιείκεια, αν όχι στοργή, στους τρομοκράτες.

Διαβάστε περισσότερα: 

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82